Unha das xuderías mais notables da península ibérica

Por
Manuel Muñiz
Presidente


Brevemente, paso resumir a viaxe deste pasado sábado.

Chegamos a Ribadavia sobre a hora prevista, arredor das 11:00 h. Alí estaba chegando J. César Llana Rodríguez, o noso anfitrión, a quen desde este primeiro momento, lle dámos as grazas.
Comezamos visitando a Praza Maior, e desde aquí, dirixímonos ao Museo Etnolóxico. Un edificio (Pazo do século XVIII) que non foi concebido como tal, polo que presenta varias dificultades, pero que alberga unha excelente colección etnográfica, con exposicións temporais, como podía ser a que nós puidemos ver; a do liño e unha exposición de acuarelas. Ademais posúe un fondo bibliográfico en temas etnográficos e históricos moi interesantes. (Canto temos que aprender e facer nós!). Ao saír e ao lado do Museo temos a igrexa ben interesante de Santiago (S. XII), cun rosetón fermoso, e que conserva no seu interior, tallas ben interesantes da época barroca, cun Santigo sedente en pedra.
A seguir subimos para ver o río Avía desde “un bancal” que hai ao pé da Igrexa da Madalena (S. XVIII). Voltamos á Praza Maior, onde Xurxo un dos guias da Oficina de Turismo nos explicou aspectos sobre: a Torre do Campanario que está ao pe da casa do Concello (S: XVI), logo subimos á Igrexa e Convento de Sto.Domingo (S.XIII-XIV), onde nos volveu deleitar coa súa explicación. Volvendo ao interior da Vila vimos a Porta que se conserva da Muralla (S. XIV-XV), Porta Nova ou Porta de Celanova (sur). Con camiño ao río Miño. Logo entramos no Pazo dos Condes de Ribadavia, onde se expón unha explicación ben interesante do xudaísmo. Explicación e visita do barrio xudeo, e da casa da Inquisición. Todo isto explicado por Xurxo, a quen agradecemos as súas atentas explicacións.

Pola tarde, visitamos a igrexa de Santa María de Oliveira (S. XII), igrexa de S. Xoán (S. XII), e seguidamente a igrexa prerrománica de San Xes de Francelos, que a algúns nos lembraba, nalgún aspecto, á igrexa de Tórdea, do noso Castroverde. E para despedir o día, agardábanos Clodomiro, na súa adega Ventosela Montero, que nos agasallou cun viño da súa colleita. A quen dámos as grazas desde aquí.

Agardando que isto vos poida valer de aliciente, para aqueles que non puidestes acompañarnos, que vaiades ver esta fermosa Vila, declarada Ben de Interese Cultural en 1947. Saúdos e Saúde
*Animádevos para o próximo sábado participar no roteiro de Sarria.

Lugo-Castroverde, 15 de outubro de 2006

Resumo fotográfico