Author Gomez Vilabella

Un neno de dez anos Se eu tivese un neno de 10 anos, o mesmo día en que os cumprise chamaríao a exame: -Imos ver como andas no teu uso de razón, xa que levas un trienio cultivándoo. Hai unha… Continue Reading →

EN TEMPOS PROSAICOS A POESÍA VAI POR DENTRO LA POESÍA DE BASILIO FERNÁNDEZ: EL ESPLENDOR Y LA AMARGURA Tesis doctoral de EDUARDO MOGA Dirigida por la Dra. Virginia Trueba Programa de Doctorado «Història i invenció dels textos literaris hispànics” …./…… Continue Reading →

As escaleiras de vida ¿Que facemos neste mundo, nesta vida? ¡Construír escaleiras! ¡Iso, chanzo a chanzo, sempre para arriba! ¿E aló arriba, qué? ¡A despedida da terra, séxase, a terraza! De materiais, a educación; e coa educación a cultura. A… Continue Reading →

Cautivo y desarmado el Ejército Rojo… Estes días de convulsión política, de alternancias, son axeitados para escarmentar dos erros e dos abusos pasados. Agora os desarmes son dialécticos. ¿Escarmentaremos? ¡E menos mal que os votos son periódicos, e non aquel… Continue Reading →

TODO A LEÑA ¿De onde vimos e a onde vamos? ¡Todo, a leña, que incluso se utilizaban os tizóns da lareira como lanternas, a falta de petróleo! Ítem máis, a sección máis lida dos periódicos era aquela, tan eufemística, que… Continue Reading →

Homenaxe aos nosos muíños de Castroverde Inmortalizados xa están, que ben se ocupou diso o noso Presidente, Muñiz Besteiro, visitándoos, retratándoos, ciceroneando neles. Eu só quero, só pretendo, dedicarlles o meu persoal relembro, ao que estamos obrigados tódolos herdeiros, tódolos… Continue Reading →