O gaiteiro de Andión / El gaitero de Xixón


Ya se está el baile arreglando,

y el gaitero, ¿dónde está?

“Está a su madre enterrando,

pero enseguida vendrá”.

(Do poema El Gaitero de Gijón,

de Ramón de Campoamor)


Iso pasoulle ao de Xixón, pero o noso, este do noso condado de Chamoso, Xavier de Rodríguez, de Andión (o romano Andelón), falecido nestes días, ben paralelo foi, que perdeu a súa nai cando tiña oito anos, tendo que suplir os agarimos que lle arrebatou a Parca coa súa, infantil, afección musical.

Dobremente vinculado a Castroverde, pois participou, con seu irmán Ginés, nas bandas de música de Pena e de Bolaño, casándose cunha Cortón dos Vilares de Montecubeiro. A tal momento, e dada a súa precoz e absoluta afección á música, non podemos dubidar de que o incorporaron á banda dos querubíns, no coro do Ceo.

Recolleu cancións e tocatas, fixo muiñeiras e outros arranxos, participou en foleadas e demais enxebrismos deste país… ¿Que deixou sen facer? ¡Nada, salvo presumir, porque foi o artista menos vaidoso de cantos levo coñecido! Urxe reencher o noso Patrimonio cultural, que nos quedamos sen os mellores.

¿A ver onde temos, onde está, o noso poeta, o noso Campoamor, pois este gaiteiro, o noso, Xavier de Andión, merece outro tanto coma o de Xixón, xa que ámbolos dous animaron á xente, cando os animados deberían ser eles?

¡Deus, cómo me gustaría facerlle unha loa poética, pero…, nin sei música, nin se me dá a rima!


Xosé María Gómez Vilabella