Author Gomez Vilabella

Que si, que é certo. Nas hemerotecas tedes El Progreso do día 30-12-1946 (¡seis anos despois da guerra!), por se vos parece unha visión esaxerada do noso pretérito. Por aquelas datas xa nos afeitabamos uns cantos dos xubilados actuais. ¡Onte!… Continue Reading →

Vasos comunicantes Transferencias, complementariedades, interaccións, equilibrios entre campo e cidade: simbioses en definitiva! ¿Quen dá a quen? O que está claro é que o home, a Deus, só lle pode dar as grazas, pero aquí abaixo demos en deificar a… Continue Reading →

Matinando na toponimia Un bo amigo, Médico xubilado por máis señas, e ausente de Galicia por décadas (iso de que, Lonxe da vista, do corazón tamén, non é certo, nunca o foi!), que leu o meu artigo anterior, “A elocuencia… Continue Reading →

A ELOCUENCIA DA MICROTOPONIMIA Non falan as fincas, pero fala o seu nome. ¿Falan? ¿Quen, cómo, con quen, e para qué? Hai pouca escritura sobre a nomenclatura dos lugares e das fincas que nos son propias, pero sobra acerca de… Continue Reading →

A CALOR DAS LAREIRAS As lareiras eran moito, pero non o eran todo pois nelas oíase pero non se vía, a diferenza do que pasa agora con esa entremetida á que chamamos “tele”, e por veces, “telegaita”. Poño por caso,… Continue Reading →

Labor improbus omnia vincit O traballo obstinado vence tódalas dificultades ( Virxilio, nas Geórgicas, I, 144). E digo eu que, no Paraíso, sen tendas de roupa, e con froitas a escoller, moi aburrido debía ser aquilo de vivir de man… Continue Reading →