Author Gomez Vilabella

SOPRÁNDOLLE AO LUME DO PATRIMONIO ORAL Iso foi o que dixen onte, 10-2-2015, na librería Trama, na presentación da “enciclopedia” GALICIA ENCANTADA: Traio aquí apuntado que, “Non é necesario ter pasado por selectas escolas nin universidades para saber que, en… Continue Reading →

Andanzas, chanzas e danzas. A carteira que abría as cartas ao vapor ¿Que foi das cartas de amor, onde está o museo delas? Sen museos, os rapaces de hoxe en día van pensar que iso é un conto dos seus… Continue Reading →

A liberdade de expresión Fai disto 67 anos, ¡a media de vida de daquela!, por estas datas, Carnaval do 1948, na Meda (Castroverde), ¡precoces eles!, estaban ensaiando as Sentenzas, do galo e da Pascua, preparadas, redactadas, por meu pai. Sentían,… Continue Reading →

AQUELES ZOQUEIROS, MÉDICOS ESPECIALISTAS Fóronse, acabáronse, e para iso sen pena nin gloria. Fleming, aquel médico cultivador dos fungos, ben homenaxeado foi, con rúas dedicadas e todo iso, pero, ¿quen se acorda dos zoqueiros, eses especialistas que tanto fixeron por… Continue Reading →

Os mortos errantes Aquí, nesta campa, estivo o cemiterio vello de San Cibrao. Que non os confunda a cúpula, que non se trata do minarete dunha mesquita musulmá; foi idea do Cura don Benito Castro Piñeira, e feitura de Matías… Continue Reading →

¡Eu tamén son portugués! ¡Eu tamén son portugués, gallaécico en definitiva! Nacín no Portugal do Norte, pero iso non me priva de ser da mesma familia! Para comezar, alumaron o meu amencer con idéntica lucerna, pois nos 30 aínda había,… Continue Reading →