A pintura como razón para facerse peregrino a Santiago

O vilalbés Eduardo Baamonde plasma en acuarelas a paisaxe da ruta

vilalba / a voz 20 de xaneiro de 2015

Argumentos para converterse en peregrino hai moitos. Cada un ten as súas razóns para percorrer, completa ou parcialmente, calquera das rutas que acaban na catedral compostelá, e incluso hai algúns que andan por eses camiños cando poden, máis atentos a ver que a dar un paso tras outro.

Ese é o caso do vilalbés Eduardo Baamonde, que está convertendo as rutas xacobeas en motivo do seu traballo artístico. Tras ter recollido diversos lugares do Camiño Norte nunha guía, o Primitivo serviulle como argumento para unha serie de acuarelas que ilustran un caderno. Como no primeiro caso, é un proxecto impulsado pola asociación cultural ribadense Casa dás Letras. O profesor e ensaísta Ricardo Polín é autor do prólogo.

O pasado outono foi a época escollida por Baamonde, residente en Cambados e profesor en Vilalonga, para mergullarse no itinerario máis antigo dos que van a Santiago. Aí atopouse con peregrinos que demostraban bo coñecemento do Camiño, pero achou algo máis: sen grandes núcleos de poboación salvo Lugo, viu «a Galicia menos contaminada en todos vos sentidos».

As paisaxes do oriente galego, do amurallado Lugo ou da Ulloa, por onde a ruta sae a atoparse co Camiño Francés, foron recollidos polo pincel de Baamonde, que tamén recoñece sentirse impresionado polos restos do hospital de Montouto (A Fonsagrada): a escaseza do que se conserva non oculta que foi un dos primeiros construídos en Galicia.

«Hai paisaxes fantásticas», di Baamonde. «Sénteste pequeno diante dá natureza», explica o artista, que recoñece que nunha ruta como esta, aínda afastada da masificación que pode atoparse ás veces no Camiño Francés, conséguese gozar dunha peculiar e valiosa compañía, a do silencio. «E aprender moito», subliña.

«Sénteste pequeno diante dá natureza», recoñece o autor das ilustracións

Casa de Vilalle no Camiño Primitivo ao seu paso polo concello de Castro Verde.