Pestana, un fotógrafo de luxo

A obra de Baldomero Pestana marcou ás novas xeracións de fotógrafos, sobre todo de Perú, onde se instalou en 1958, cansado de política en Arxentina. Alí comezou traballando como fotógrafo no diario ‘El peruano’, aínda que a súa actividade fotográfica foi moi ampla, xa que tamén traballou para importantes organizacións como Unicef, a ONU e importantes revistas como ‘Time’, ‘Life’ e ‘Esquire’.

Percorreu o país fotografando a realidade social, pero a actividade artística centrouna, sobre todo, nos retratos a intelectuais e personalidades do país.
Tivo a oportunidade de coñecer e retratar ao poeta chileno Pablo Neruda, premio Nobel. Anos máis tarde, en París, fotografaría a outro nobel, o escritor colombiano Gabriel García Márquez, cando estaba a traducir ao francés a súa famosa obra ‘Cen anos de soidade’. «Eu non gañei diñeiro cos meus retratos, quixen retratar a toda a intelectualidade e adquirín gran prestixio», di Pestana.

Unha vez instalado en París dedícase nos primeiros anos á fotografía e, despois, á pintura, a expor e viaxar. O seu xeito de crear era un tanto peculiar, «levantábame ás nove da mañá e empezaba a traballar, pero cada tres horas descansaba, porque a vista cánsase e o debuxo necesita esforzo, pasaban días e semanas ata que conseguía terminar unha obra». Para poder transmitir todo o seu talento afirma que «hai que concibir a obra, imaxinar como vai ser . Tamén asegura que «sempre leva moito tempo crear».

Pestana abandonou a fotografía profesional fai máis ou menos 20 anos, cando a paixón polo debuxo impúxose ata acaparar toda a súa enerxía. «Fotografando aos pintores coas súas obras, cheguei á conclusión de que podía ser como eles». Unha primeira exposición no 79, en Bruxelas, marca o seu novo rumbo artístico. Os seus debuxos a lapis, grandes formatos onde a figura humana é central, exhibíronse en galerías de medio mundo, desde Corea do Sur a Estados Unidos. «Cheguei ao debuxo como derivación do meu oficio de fotógrafo, a foto sempre é imperfecta, e eu lograba facer a foto perfecta retocándoa con lapis». Moitos debuxos eran das súas fotos.

Pestana acumula boas pezas de retratos fotográficos: Man Ray, Bioy Casares ou Bryce Echenique entre outros. Unha tarde de 1976, o pintor peruano Herman Braun pídelle que lle acompañe a un estudo de cine a retratar a un talentoso director. Era Roman Polanski. A sesión de apenas 15 minutos, non lle satisfixo. «Era imposta, tiña que retratalo en posturas que ordenaba Braun». No retrato que el lle fixo, Polanski pousa cun puro, sabéndose atractivo.

Como afirma o retratista, a arte «nace cun, en realidade todo o mundo séntese artista, é un modo de realizarse». Sempre o xeito de interpretar a arte adoita ser subxectiva e Baldomero expresa que «o público interpreta ao seu xeito, a arte serve para estimular e para reflexionar». Algunhas das súas obras máis importantes, a parte dos retratos de celebridades, son O prisioneiro; un díptico que lle encargou o presidente da compañía Samsung ou un mural que se fixo a partir dun óleo de Pestana no museo da ciencia de París. O artista manifesta que todas as súas obras «son como fillos» e lamenta vender algunhas.

Actualmente Baldomero Pestana pásase catro horas diarias navegando en internet para ver obras de arte, sobre todo pintura. «¡Canto pracer deume ler libros, escoitar música ou contemplar obras!». O creador manifesta: «xa que estamos vivos neste mundo, aproveitemos o mellor, a arte, a beleza, o amor e moitas cousas máis».