Aqueles mestres…, con minúscula

Achegas de

Xosé María Gómez Vilabella

Estamos en días de Letras Galegas. A celebración oficial, como non esquecemos, é o 17 de Maio de cada ano. E sérvenos, en cadanseu, para lembrar e para honrar o nome dun persoeiro das mesmas, un Mestre/a con maiúsculas, alguén que lles deu pulo e se preocupou pola súa conservación.

Pola miña parte, sen saírme desa ortodoxia, senón máis ben inscribíndome nela, quixera, a esta altura da oficialización, descender ás minúsculas, á aqueles mestres do rural, que eses, en colectivo, si, pero foron os alicerces da nosa cultura, tanto en letras como en números, aquilo que chamabamos “aprender as catro reglas”. Sen os “mestres de a ferrado”, sen o tradicionalismo, o conservadurismo, a devoción polo ancestral, do noso rural, ¿onde iría a nosa lingua? Grazas a eles, aos de minúsculas, certo é que pasou polo Purgatorio, pero hoxe témola ás portas do Ceo, ¡mesmo en Europa! Claro que despois viñeron os GRANDES, os literarios, os construtores / perfeccionadores, pero…, ¡xa tiñan materiais a pé de obra!

¿A que vén isto? Pois que, se mo permitides, quixera, de paso, renderlle a miña modesta homenaxe a un Mestre dos de Maiúsculas, hoxe Decano na Facultade de Pedagóxicas da Coruña, Narciso de Gabriel, nado, criado e casado na nosa propia bisbarra, aí mesmo, na Baleira, que foi un dos poucos que se lembrou daqueles mestres, os de Castroverde expresamente incluídos, e incluso loados, neste libro que termina coa contraportada arriba exposta.

¡Un urro polos nosos mestres “de a ferrado”, e de paso, por quen deles se lembrou! ¡Que Deu-lle-lo pague, Amén!